شهید محمد مسرور

     

به نام خداوند بزرگ که ستارالعیوب بندگان – است – به نام خدایی که جهان از وصف او عاجز بماند.الهی من به درگاه تو روی آورده ام و از گناهان خود طلب عفو می کنم.اکنون می خواهم یک نامه ای برای شهیدان بنویسم.

به نام خدا

سلام بر تمام شهدای صدر اسلام و شهدای گلگون کفن انقلاب اسلامی و سلام من به شهدای آینده.

بله من می دانم که شما به اعمال ما می نگرید و شما زنده هستید.من می خواهم بگویم از کارهایی که انجام داده ام پشیمانم و از شما می خواهم که واسطه شوید خداوند گناهان من را ببخشد.

من می خواهم پیرامون آن جامعه؛ آن موقعی که شما بودید و این زمان مقایسه کنم.

چه بگویم شهیدان! اول خود نتوانسته ام هدف های شما را به خوبی اجرا کنم و من نتوانسته ام یک انسان خوب و مورد نظر شما باشم و من اول خود را تذکر می دهم و بعد از این جامعه می گویم.

بله شهیدان! آن موقع صمیمیت،دوستی،برادری،اخلاص،شجاعت،ایمان و همبستگی بود.همه یک هدف را دنبال می کردند و آن ترویج اسلام و درس شهادت بود.آن زمان همه به فرمان امام گوش می دادند و همه رزمندگان برای رسیدن به کربلا سراپا نمی شناختند.

آن زمان پول پرستی نبود.آن زمان حسودی نبود.آن زمان همه با هم دوست و برادر دینی یکدیگر بودند.همه کوشش برای جلوگیری از فساد و آلودگی ها می کردند.

 ولی چه بگویم از بعد از شما.چه ها که نشد و چه کسانی که خون شما را پایمال نکردند.من می خواهم آنچه را در جامعه می بینم بگویم.وقتی در خیابان ها راه می روی می بینی همه مشغول کسب در آمد هستند.آن موقع که اذان می گویند دکان ها همه باز به جز عده کمی. بله همه از آن ارزش ها دور شده اند.در ادارات رشوه خواری دیده می شود.بدحجابی در خیابان ها.فساد سراسر جامعه را برگرفته.درمغازه ها نوارهای مبتذل و مطرب گذاشته می شود همه در پی مال و جمع آوری مال هستند.دنیا آنها را برده خود کرده .انگار آنها برای ماندن آمده اند نه برای رفتن.چه بگویم از غفلت که این جامعه را برگرفته. کاش شما بودید و جلو این انحرافات – را – می گرفتید

ولی نه. خوب که شما نیستید چونکه بغض شما را می گرفت و از شدت ناراحتی دق می کردید.چه بگویم از افرادی که ماه به ماه هم به گورستان سر نمی زنند و اگر هم سر بزنند به قبرستان شما نظری نمی افکنند و در عظمت شهادت نظر نمی افکنند افرادی را می بینم که کارهای فرهنگی را برای ریا انجام می دهند نه برای اخلاص.

چه بگویم از مغازه هایی که لباس های غربی در آن ها گذاشته  و چادرها از سر زنان می افتد چه بگویم از خانه های بسیار مجلل که با پول های حرام ساخته شده چه بگویم از معامله هایی که حرام انجام می گیرد چه بگویم از جوان هایی که مثل زن ها طلا در دست و گردن آن ها است و خلاصه بگویم چه بگویم که به جای ترویج فرهنگ اسلامی فرهنگ غربی در کشور دیده می شود و به جای حمایت از فرهنگ اسلامی از فرهنگ غربی حمایت می شود و همین روزها مرگ فرهنگ ما است .ای شهیدان دعا کنید که من هم مثل شما شهید بشوم گرچه در خود این لیاقت را نمی بینم چون در تمام عمر عصیان خداوند را کرده ام ولی چیزی که من را امیدوار می کند عفو خداوند است که بیشتر از همه چیزها و بیشتر از گناهان من است که من را امیدوار کرده.

بخدا دلم برای شهادت می تپد دلم می خواهد با نوشیدن شربت شیرین شهادت از این دنیای ظلمانی بیرون بروم.دلم می خواهد با شهادت خود؛ جواب –گو- و پاسخگوی شهیدان باشم.

بله عزیزان این دنیا خیلی فریبکار است و انسان را به زمین می زند دعا کنید که مرگتان با شهادت باشد و بتوانیم تا آخر عمر پرهیزگار باشیم که فردای قیامت شرمنده امام حسین (علیه السلام) و شهیدان نباشیم.

من نمی دانم شما شهیدان چه وضعیتی دارید ولی مطمئنم از اینکه به شهادت رسیدید خوشحال هستید و اما می دانم از این جامعه که اکنون است ناراضی هستید چون خیلی افراد فرهنگ شهادت را از یاد برده اند و کم یاد شما می کنند و اگر بکنند از روی ریا و خودپسندی است به جز افراد اندکی که یا اخلاص شما را یاد می کنند و یاد شما را زنده نگه می دارند و من می کوشم با زنده نگه داشتن یاد شما خداوند شهادت را نصیبم کند که بهترین هدیه نزد من است.

کدام هدیه الهی می توان نام برد که بهتر از شهادت است.با شهادت به خشنودی خداوند می رسیم و جمله دیگر اینکه خداوند شهادت را برای افراد خاصی کنار می گذارد تا موقع وصال برسد

در سوریه برای تماس، تلفن گذاشته بودند تا بچه ها بتوانند با خانواده هاشون ارتباط داشته باشند.یه روزی حدود یک ساعتی در صف تلفن ایستاده بودیم تقریبا نوبت محمد بود که صدای اذان طنین انداز شد همان لحظه  محمد از صف تلفن بیرون آمد و آماده نماز اول وقت شد وبعد از اتمام نماز محمد باز در صف تلفن ایستاد

یکی از همرزمان شهید

شهید مدافع حرم حجت باقری عضو یگان تکاور تیپ دوم امام سجاد (علیه السلام) کازرون بود که در بهمن سال 1394 در دفاع از حرم حضرت زینب (سلام الله علیها)، در عملیات آزاد سازی شهر های نبل و الزهرا (سلام الله علیها) در حومه شهر حلب بر اثر اصابت ترکش به صورت و گردن به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

خاطره همرزم شهید

حجت تصمیم گرفته بود تیم خط شکن گردان حضرت زهرا(س) را تشکیل دهد و در عملیات پیش روی از جان مایه گذارد بهش گفتم بخاطر مادر و همسرت که هنوز داغدار برادران شهید خود هستند بیا و کمی احتیاط کن در جوابم چنین گفت:
همان خدایی که مرا اینجا رسانیده و حفظ کرده خانواده مرا صبر میدهد و حفظ میکند تو نگران آنها نباش.
من وظیفه ای دارم انها نیز وظیفه ای دارند هر کس در این دنیای فانی باید به آنها پایبند باشد میگفت حرف مولا و رهبرم زمین بماند برای ما که ادعای پاسداری از اسلام و مسلمین داریم ننگ بزرگی است.
حضرت زینب (س) که مرا به اینجا کشانیده و دعوتم نموده حتما خواسته ای از ما داشته که همانا دفاع از ارزشها و حریم آل الله است

کلیپی از شهید حجت باقری

برای دیدن کلیپ بر روی کلمه دانلود کلیک کنید

دانلود

شهید مدافع حرم محمد مسرور

                              این مطلب را شهید مسرور در دفتر خود نوشته اند

یک شب خواب دیدم یک نفر کنار دریایی ایستاده بود که آن شخص هم ...(اسم آن شخص را شهید مسرور نوشته اند) بود که امام زمان را دیده بود و او به من گفت که آقا امام زمان را دیده ام.

من در عالم خواب دلم شکست و با خودم گفتم که من چرا امام خود را نبینم.من داخل یک کوچه بن بست شده و حال گریه و حال عجیبی به من رخ داده بود و آقا امام زمان را صدا می زدم.یک لحظه یک آقای بلند قدی که عبا بر دوش داشت را دیدم که آقا امام زمان بود و یک نفر دیگر هم همراه او بود.من صورت آن را نمی دیدم ولی محاسن آن حضرت را می دیدم

قال رسول الله صلی الله علیه و آله :

مَا مِنْ‏ أَحَدٍ یَدْخُلُ‏ الْجَنَّةَ فَیَتَمَنَّى أَنْ یَخْرُجَ مِنْهَا إِلَّا الشَّهِیدُ فَإِنَّهُ یَتَمَنَّى أَنْ یَرْجِعَ فیُقتل عَشْرَ مَرَّاتٍ مِمَّا یَرَى مِنْ کَرَامَةِ اللَّه‏

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود :

از افرادی که وارد بهشت می شوند هیچکس آرزوی بازگشت به دنیا را ندارد؛مگر شهید که او به سبب کرامتی که در شهادت می بیند آرزو می کند به دنیا برگردد و ده ها مرتبه در راه خدا کشته شود.

مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ؛ ج‏11 ؛ ص13

                                               سمت راست: حسین مسرور (برادر شهید) سمت چپ: شهید محمد مسرور

باز اربیعین باز هم دلتنگی 
برادرم!
محمد جان برخیز وکوله پشتیت راببند اربعین نزدیک است .

دوستانت آماده رفتن پیاده روی اربیعن هستند . عزیزم چرا آرام خفته ای وبا نگاهت به جانم شرر می زنی برخیز که دوستانت خود را برای سفر آماده می کنند 
دوستانت می گویند امسال جای محمد در اربعین سبز است . اما من به آنها می گویم امسال هم محمد باشماست پیشاپیش شما قدم به قدم دعا گویتان است .
برادرم!
شب های جمعه که به زیارت ارباب بی کفنت می روی سلام ماهم به اربابت برسان وبگو دلهای ما راهم کربلایی کن

چند سال قبل به عنوان راننده کاروان راهیان نور در خدمت تعدادی از مشتاقان شهدا بودم.محمد هم در کاروان بود.در یکی از روزها محمد آمد و گفت: جارو دارید؟ گفتم: چطور مگه؟ گفت: می خواهم داخل اتوبوس را جارو کنم.گفتم شما زحمت نکشید این وظیف ه ماست. خودمان انجام می دهیم.

اما محمد اصرار کرد و خودش تمام خاک های کف اتوبوس را تمیز کرد و وقتی همه خاک ها را جمع کرد؛ همه را  بیرون از اتوبوس بر روی خاک های همان منطقه ریخت.

وقتی از علت این کارش پرسیدم گفت: این خاک ها با خون شهدا آمیخته است و مقدس هستند و نباید جای دیگری برود

خاطره از آقای مهرداد مرادیان