شهید محمد مسرور

جملات زیر،جملات حضرت امام است در مورد شهید و شهادت

* درباره ی شهید آنقدر از اسلام و اولیاء اسلام روایات وارد شده است بر فضل شهید که انسان متحیر می شود. در روایتی از رسول اکرم(ص) نقل شده است که برای شهید هفت خصلت است که اولی آن عبارتست از اینکه اولین قطره ای که از خون او بر زمین برزید، تمام گناهی که کرده است آمرزیده می شود و مهم این آخرین خصلتی است که می فرماید که بر حسب این روایت که شهید نظر می کند به وجه الله و این نظر به وجه الله راحت است برای هر نبی و هر شهید.

این آخر چیزی است برای انسان، آخرین کمالی است که برای انسان است. در این روایتی که در کافی نقل شده است، در این روایت انبیاء را مقارن شهدا قرار داده است که در جلوه ای که حق تعالی می کند بر انبیائ، همان جلوه را بر شهدا می کند. شهید هم ینظر الی وجه الله حجاب را شکسته است همانطور که انبیاء حجاب را شکسته بودند و آخر منزلی است که برای انسان ممکن است باشد. مژده داده اند که برای شهدا، این آخر منزلی که برای انبیاء هست، شهدا هم بر حسب حدود وجودی خودشان به این آخر منزل می رسند.

اینطور مطلبی که برای شهید گفته شده است برای کم کسی هست. آنها را قرینه ی انبیاء قرار داده اند. در روایتی هست که هر خوبی بالاتر از او هم خوبی هست تا برسد به قتل در راه خدا، شهادت در راه خدا بالاتر از او دیگر خوبی در کار نیست.

* ما باید این توجه را هیچوقت از خود بیرون نکنیم، از مغز خود بیرون نکنیم که ما بندگان خدا هستیم و در راه او و در سبیل او حرکت می کنیم و پیشروی می کنیم. اگر شهادت نصیب شد، سعادت است و اگر پیروزی نصیب شد سعادت است.

* ما از هیچ چیز نمی ترسیم وقتی که با خدا باشیم. برای اینکه اگر کشته بشیویم و با خدا باشیم سعادتمندیم و اگر بکشیم هم سعادتمندیم.

* از خدا بخواهید که شمما را توفیق بدهد، توفیق شهادت بدهد، توفیق عزت بدهد. شهادت عزت شماست.

* ملت ما شهادت را فوز عظیم می داند.

* ما شهادت را یک فوز عظیم می دانیم و ملت ما هم شهادت را به جان و دل قبول می کند.

* شما پیروزید برای اینکه شهادت را در آغوش می گیرید آنهایی که از شهادت و از مردن می ترسند، آنها شکست خورده اند.

* آنها که شهید شدند، به خدمت خودشان و رسالت خودشان و به اجر خدمت خودشان رسیدند.

* در روایتی هست که هر خوبی بالاتر از او هم خوبی هست تا برسد به قتل در راه خدا، شهادت در راه خدا بالاتر از او دیگر خوبی در کار نیست.

* چه سعادتمند بودند این شهیدان که دین خود را به اسلام و ملت شریف ایران ادا نمودند و به جایگاه مجاهدین و شهدای اسلام شتافتند.

* باکی از این نداریم که شهادت نصیب عزیزان ما شده است. این یک شیوه ی مرضیه ای است که در شیعه ی امیرالمؤمنین از اول پیدایش اسام تاکنون بوده .

* ملت ما اکنون به شهادت و فداکاری خو گرفته است و از هیچ دشمن و هیچ قدرتی و هیچ توطئه ای هراس ندارد.

منبع:تبیان

قال الباقر علیه السلام :

اوّل قطره من دم الشّهید کفّاره لذنوبه الّا الدَّین فانّ کفّارته قضاءه.

امام باقر علیه السلام فرمود :

اولین قطره خون شهید کفاره گناهان اوست مگر بدهی ها، که کفاره آن ادای آن است.

وسائل الشیعه، ج13، ص85، حدیث5

مطلب زیر دست نوشته شهید محمد مسرور است که در تاریخ  84/11/20 نگاشته شده است

به نام خداوند بخشنده ه ای که جان در دست اوست.

ای ستار العیوب.ای همیشه یاور.ای آنکه جانها در دست تو و رحمان و بخشش از صفات توست.ای آنکه گناهان بندگانت را می بخشی.ای قادر ای رحم کننده.

خدایا تو خود می دانی که تاب ماندن در این دنیا را دیگر ندارم.تو خود به فریاد من برس.

آری امروز روز عاشورای حسینی است .امروز است که بهترین پرستوهای عاشق به مهاجرت برخاستند و به سوی منزلگاه خود که بهشت است تا آسمان هفتم پرواز کردند.

یا حسین تو خود می دانستی که امروز به شهادت می رسی و به سوی آن شتافتی.

یا حسین نمی دانم در آن روز چطور بر تو گذشت.آری تو نمی توانستی داغ عزیزان را ببینی و زنده بمانی تا آن جان خود را فدا کردی.

من می خواهم بگویم یا حسین ما کوفی نیستیم که پس از عهد بستن تو را رها کنیم.آری ما تا سر حد مرگ بر سر عهد خود مانده ایم و عاشق شهادتیم.

آری حال ما درباره شهادت مثل فرزندی است که مادر خود را گم کرده و تا مادر خود را پیدا نکند آرام نمی گیرد.

یا حسین چه قدر مشتاق دیدار تو هستم.یا حسین تو از خدا بخواه که شهادت من هر چه زودتر برسد تا این دل آرام بگیرد.

آری من هم می خواهم همچو جوانان تو شربت شیرین شهادت را بنوشم.

یا حسین دیگر طاقت ماندن در این دنیا را ندارم هرچه در این دنیا نگاه می کنم چیزی جز تاریکی نمی بینم و بیا من را با مژده شهادت روشنی بخش و من را از این تاریکی بیرون بر.

آری ما هم مثل یاران با وفایت که در شب عاشورا مانند هم می مانیم تا انتقام همه شما و مظلومان عالم را از کافران بگیریم.

یا حسین می دانی که شهیدان به عشق تو و اسلام جان دادند تا اسلام زنده بماند و این مسئولیت سنگین را به ما داده اند.که من هرچه فکر می کنم که چطور این وظیفه را انجام دهم می بینم که نمی توانم وظیفه ای که شهیدان به من داده اند را به آن عمل کنم.من فقط یک راه را پیدا کردم که از زیر این بار سنگین شانه خالی کنم و آن شهادت است.

آری شهادت است که انسان را به اوج ایمان می رساند و شهادت شمعی است که با سوختن خود روشنایی ایجاد می کند و انسان ها را بینا می سازد تا راه را درست بروند.آری شهادت به معنای فناء شدن است که با فناء شدن خود خیلی چیزها را هویدا می کند.

خدایا کی می شود که آقایم بیاید و انتقام همه شهیدان کربلا و همه شهدای مظلوم را بگیرد.

آری چه خوش است در رکاب آقا و مولای خویش شهید شدن.آقا من را از یاران خود بدان

آقا می دانم که لایق دیدن و سرباز تو بودن نیستم ولی کرم کن و بخشش تو زیاد است که من از تو نا امید نمی شوم

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خامنه ای نگهدار

این خواب را شهید مسرور در ذفترشان نوشته اند:

دیدم شهید آوینی در محضر رهبر،امام خامنه ای نشسته است و طرح برای فرهنگ کشور می دهد که مضمون جملات آن شهید این بود که باید از احادیث هایی استفاده شود که زمینه جهاد اسلامی را فراهم کند

متن زیر؛دست نوشته شهید محمد مسرور در تاریخ 85/1/22 می باشد:

به نام خدای شهیدانی که یک عمر خود را بنده ی او خطاب کردند و بنده وار سر و جان خود را فدای ارباب کردند. امروز حال و هوای مناطق جنگی درون من فوران می کند.می خواهم آنچه درون دلم هست بیرون بریزم و به روی کاغذ بیاورم تا سبک بشوم.

ای کاغذ مچکرم،ممنون هستم از تو.

وقتی دلم می گیرد نمی دانم چه کنم تو به یاری من می آیی و متحمل سوز دل من می شوی.نمی دانم اگر تو نبودی چطور این سوز دلم را بیرون می ریختم.چون محرمی نیست که برای او بگویم .ای کاغذ در این دنیا تنها محرم من هستی که می توانم خود را سبک کنم و درد دل با تو بکنم.ای کاغذ می خواهم دوباره با تو درد دل کنم.

آه چه بگویم که دلم آرام شود؟می دانم هر چه بگویم دوباره دلم آرام نمی شود دلم آن وقت آرام می شود که به آرزوی خود برسم.آری آرزوی من وصال است.وصالی که با خون همراه باشد.همچون شهدای شلمچه.

آه شلمچه!رفیق دیرنه ام.ای شلمچه همان اول که تو را دیدم احساس غریبی با تو نکردم.فکر می کردم تو با من نسبتی داری.آری تو همان درد و دل من هستی.همان عشق من هستی.تو من را عاشق شهادت کردی.نمی دانم از کجای تو بگویم؟

از میدان مین تو.از خاک تو یا از شهیدانی که در تو خفته اند یا شب های خوب تو.

از کدامین صفت وجود تو بگویم؟نمی دانم چه شوری است که وقتی وارد تو می شوم ناگهان پاهایم سست می شود و طاقت روی پای ایستادن را ندارم.ناگهان می بینم روی دو زانوی خویش نشسته ام و بعد از چند لحظه می بینم طاقت روی زانو نشستن را هم ندارم.

ناخودآگاه به سجده می روم،همین طور که به سجده رفته ام می بینم چشمانم آرام نمی گیرد.طاقت آرام گرفتن را ندارد ناچار اشک از چشمانم سرازیر می شود و آب چشم من با خاک تو مخلوط می شود.آری تو همین را از من می خواستی که آب چشم من را سرازیر کنی تا دلم عاشق تو شود.

آری هر کس درون تو می آید همین کار را با او می کنی تا عاشق تو بشوند و در آخر آن را فدایی راه خدا می کنی.آه شلمچه کمی آن طرف تر تو خاکی از تبار تو است که عاشقان آن را طلائیه می گویند.آری شلمچه او با تو شباهت هایی دارد.آری شما هر دو ؛آب شما را پوشانده بود.اما شباهتی دیگر هم شما با هم دارید.شهدای شما غواص بوده اند.غواصانی که وقت شهادتشان خون را با آب شما مخلوط کردند. و با خاک شما مخلوط شدندکه هنوز هم خاک شما بوی شهیدان می دهد..

ای طلائیه تو بوی آشنایی می دهی.بوی شهیدانی می دهی که مادر آنها حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بوده است.مگر می شود مادر وقت مرگ پسرش بر سر بالین پسر نیاید.من که می گویم شما اینجا بوده ای و این خاک را قدمگاه خود کردی.

آری هر وقت به طلائیه می آیم به یاد غریبی تو می افتم.

اما ای شلمچه و طلائیه یک جای دیگر هم مثل شما بوی مادر می آید.آری همان اروند کنار را می گویم.آری رمز عملیات یا زهرا (سلام الله علیها) بوده.بلی مرگ و شهادت شهیدان ما هم زهرایی بوده است .شهیدانی که از ناحیه سینه و پهلو شهید شده بودند.

درد و دل زیاد است فقط دل من آن  قت آرام و ساکت می شود که به آرزوی خود رسیده باشد

هو الشهید

هوای این روزای من هوای سنگره            یه حسی روحمو تا زینبیه میبره

تا کی باید بشینمو خدا خدا کنم                  به عکس صورت شهیدامون نگاه کنم

امروز شنبه ۴ /۲/ ۱۳۹۵مصادف با وفات جبل الصبر خانم بی بی زینب کبری سلام الله علیها می باشد     تاریخ را از روی ساعتی نگاه کردم که در سوریه به ما داده بودند. این روزها دلم را با این وسایل خوش     می کنم، وسایلی که شاید قیمتی نداشته باشند اما برایم ارزش بالایی دارند. هنوز بوی آنجا را دارد.        راستی پلاکم را گم کرده ام شاید دلیلش این بود که گاهی اوقات با دیدن پلاک ونشان دادن آن به رفقا احساس خودنمایی میکردم. دلم برای پلاک تنگ شده همان پلاکی که ۲ماه همراهم بود خیلی دلتنگم چون یادگاری بی بی و مدال نوکریم بود .

همه به ما می گویند مدافع حرم اما مدافع حرم فقط یکی بود وآن هم عباس علیه السلام ، ما همه جنود و سربازان بی بی هستیم همه فکر میکنن ما کاری کرده ایم ولی هر کاری کرده ایم خود خدا  کرده،مگر در سوره انفال نفرمود: «و ما رمیت اذ رمیت »

اشک در چشمانم حلقه زده بغض گلویم را گرفته، این حال را کسی درک نمی کند. مردم به گناهان خود ادامه میدهند، فضای جامعه حالم را بهم میزند، از بد حجابی هاااا… از صحبت هایی که پشت سر شهدا و رزمنده ها می زنند، از باند بازی ها در انتخابات، صلاح نظام را فراموش کرده ایم اصلا امام زمان رو فراموش کرده ایم…

نمیدانم چه بگویم فقط فقط دلتنگم ، دلتنگ حضرت زینب روحی فداک ،  دلتنگ رفقای شهیدم ، دلتنگ عسکر زمانی همان لر پاسداری که اهل تیراجان نورآباد بود همان کسی که اولین ماموریتش آخرین ماموریتش شد. همان که هر وقت صبح از خواب بیدار میشدی می دیدی که تمام سرویس بهداشتی و حمام ها و… را تمیز کرده ، همان که نماز شبش در هوای سرد زمستانی ترک نمی شد ، همان که خاطره نویسی را از او یاد گرفتم. چون ریز به ریز خاطرات کشور (عام بشار) به قول بچه ها،می نوشت ، همان که شب و روز با هم بودیم ، باهم شوخی میکردیم ، باهم کشتی میگرفتیم ، هنوز تخمه ای که قرار بود با هم بخوریم داخل کیفم هست  ،  قرار بود رحلت امام خمینی(ره) با هم ازاصفهان تا تهران با دوی امدادی برویم.

   کجا رفتی…..       چرا منو نبردی ……

دلتنگ محمد مسرور، همان طلبه بسیجی ، همان که ۴سال با هم بودیم.  اولین باری که به کربلا رفتم با هم به پابوس ارباب رفتیم. یک هفته رویایی درکربلا ماندیم  ، همان که شهدایی زندگی می کرد. همه فکر و ذکرش شده بود شهدا  ، همان که چهارشنبه شب ها برنامه ای راه انداخته بود که بچه های طلبه و دانشجو  و… به گلزارهای شهرمان می رفتند و قبور شهدا را می شستند. و مجلس روضه برگزار میکردند.  البته زیباتر آنکه خود نیز ، صاحب قبری شد که حالا باید هر هفته شسته شود ، همان که سایتی بنام شهود عشق برای ترویج فرهنگ شهدا راه اندازی کرده بود و الان خود نیز از شهدایی است که برای ترویج سیره اش ، سایتی به نام (شهیدمحمدمسرور) راه اندازی شده است.

کجا رفتی……         چرا منو نبردی………..

دلتنگ ابوذر داودی همان پاسداری که اهل منطقه رستم نورآباد بود همان که سال قبل در منطقه فتح المبین خادمی شهدا را می کرد. هنوز رفقایت باورشان نمی شود تو رفته ای…

به دنبال چه چیزی در شیارهای فتح المبین بودی و چه از ۸ شهید فتح المین خواستی؟؟؟ همان که معروف به هوی واویلا بود. یادت هست چقدر عالی گرا به توپخانه دادی و چندین نفر از دشمنان حضرت زینب روحی فداک را به هلاکت رساندی…

کجا رفتی …..           چرا منو نبردی……….

دلتنگ محمد کاظم توفیقی ، همان بسیجی خوش اخلاق ، همان که مثل ابوالفضل العباس علیه السلام خوش غیرت بود ، همان که حرکات نمایشی با موتورش فراموش شدنی نیست  همان که دلتنگ بود ……

کجا رفتی …….                         چرا منو نبردی……..

دلتنگ سجاد دهقان همان پاسدار اهل فراشبند ، همان که فرمانده تخریب بود ،همان که رفقایش بعد از شهادتش می گفتند سال ها باید بگذرد تا کسی مثل سجاد با تجربه و متدین وارد تیپ کازرون شود ، همان که ما را با وسایل تخریب آشنا کرد.و از آن بهتر، درس تخریب تکبر و خود بزرگی را به ما آموخت.

کجا رفتی……..                       چرا منو نبردی…………..

دلتنگ سید فخرالدین تقوی ، همان بسیجی خدایی ، همان که اهل قائمیه بود و این روزها کمتر از او در شهرمان یاد می شود ، همان که همیشه لبخند بر لب داشت و دیگران را می خنداند.

کجا رفتی ………                        چرا منو نبردی………

دلتنگ علی جوکار ، همان تکاور دلاور ، همان تک تیرانداز ، همان که هر وقت او را می دیدیم قناسه همراه او بود ، همان که باهم فوتبال بازی می کردیم.

کجا رفتی …….                        چرا منو نبردی…………

خلاصه دلتنگم…… به هر دری  می زنم آنرا بسته اند.  نمی دانم چرا؟؟؟؟؟؟  انگار همین یکبار بود امیدوارم دوباره تکرار شود.

ان شاء هر چه زوتر دستانم را بگیرند ….

بدم الحسین و بدماءالشهداء لن تسبی زینب مرتین

قسم به خون حسین وقسم به خون شهدا  هرگز زینب دوبار به اسارت برده نمی شود.

ش.آ.ا.ع.ع

برای دیدن کلیپ بسیار زیبا،با صدای حامد زمانی بر روی نوشته زیر کلیک کنید

خود زینب جدا کرده ...

برای مشاهده نماهنگ بر روی عکس یا اینجا کلیک کنید

ما سینه زدیم بیصدا باریدند

از هر چه که دم زدیدم،آنها دیدند

ما مدعیان صف اول بودیم

از آخر مجلس شهدا را چیدند

بده هایی که باید پرداخت شود

   1. یکصد و چهل هزار تومان باید برای رفع مظالم به حساب گروهان شهید چمران در دانشگاه امیرالمومنین پرداخت شود که به این شکل عمل کنید به شماره جناب سروان(حذف شده) زنگ بزنید و از او کمک بخواهید

-خودم توی این دو ماه به خاطر اینکه پولی نداشتم نتوانستم پرداخت کنم-.

2.چهل هزار تومان به حساب (حذف شده) بریزید ک به این شکل عمل کنید به شماره ی(حذف شده) و یا زنگ بزنید و از او بخواهید که شماره حسابش را بدهد

3. بیست هزار تومان هم به نیت صدقه برای امام زمان پرداخت کنید این پول به خاطر روزهایی بود ک به دلایل مختلف نتوانسته بودم  برنامه ی قرائت50 آیه در روز را عملی کنم ک به ازای هر روز غیبت دو هزار تومان پرداخت میکردم طلب کاری های هم شاید باشد که اگر کسی آورد یا نیاورد به فکرش نیستم.

 وصیت عمومی خاصی ندارم جز یک مورد و آن هم اینکه از اهالی روستای تیرازجان میخواهم که برای پیشرفت سریع روستا با هم متحد شوند و برنامه ریزی کنند به خصوص آن افرادی که معلم و یا به قولی فرهنگی هستند و همچنین همه ی آن افرادی که به نوعی کارمند و یا برای کمک به اهالی روستا در هر زمینه ای توانمند هستند. پیشرفت روستا را بر عهده این و آن نگذارند و یا بر عهده چند شخصیت قرار ندهند و یا اگر کسانی نمیخواهند اینچنین باشد به آنها اجازه ندهیم. از همه کسانی که من را میشناسند یا وصیتم را می خوانند و یا گوش می دهند می خواهم من را حلال کنند توانم همین بود. حرف آخرم هم این است که هر شخصی عهده دار ولایت شد برای ما واجب التعظیم است و وظیفه ما هست که از آن مواظبت کنیم تا به دست صاحب اصلیش برسد و همه ی ما را از این منجلاب در بیاورد ان شاءالله. خدا همه ی شما را صبر عظیم دهد.